Dünkü yazımda anne olarak bize kendimizi nelerin suçlu hissettirdiğini paylaşmıştım. Harika yorumlarınız için çok teşekkür ederim.
Bugün de bu derinde hissettiklerimizin davranış olarak kendini nasıl ortaya koyduğunu açıklamak istedim.
Depresyon, Anksiyete, Öfke: Her şeye yetişemediğini, yetiştiklerinle de takdir görmediğini, ya da başkaları kadar iyi olmadığını hissetmenin sonucunda oluşan yetersizlik duygusu kendini depresyon, yüksek seviyede endişe veya öfke patlamaları şeklinde dışa vurabilir. Kendini sürekli mutsuz, yorgun, değersiz, kaygılı hissedebilirsin. Ya da anlam veremediğin öfke patlamaları yaşayabilirsin. Örneğin; çocuğun pişirdiğin sağlıklı yemeği yemek istemeyince birden bağırmaya mı başlıyorsun? Ya da ne desen kabul etmiyor, başa çıkamıyorsun ve “eee yeter artık” diye bağırıyorsun birden. Bu da nerden çıktı? Hiçbir fikrin yok. Altta “ben bu anneliği beceremiyorum” suçluluğu olabilir.
Olumsuz Düşünceler: Sürekli aklında olumsuz düşünceler dönüyor olabilir. “İşe dönersem bebeğimi ihmal ederim”, “Oyun oynamayı sevmiyorum, ne biçim bir anneyim ben?” “Annelik beklediğim kadar mucizevi bir deneyim değilmiş, ben çok kötü bir insanım.” vs.. Bu düşünceler sık sık tekrarlanınca inanca dönüşür ve kendine verdiğin değer, özsaygın azalır.
Fazla Sosyal Medya Kullanımı ve Paylaşımı: Çocuğunla fazla ve kaliteli zaman geçiremediğin için derinde suçluluk ve eksiklik hissediyorsan sosyal medyada fazla zaman geçirip herkesin ne yaptığıyla çokça ilgileniyor olabilirsin. Çocuğunla ne kadar harika vakit geçirdiğini ve ne kadar müthiş bir ilişkin olduğunu çokça paylaşarak aslında “iyi bir anne” olduğunu dünyaya ilan etmek istiyor olabilirsin. Bu duruma hiç böyle bakmış mıydın? Mantıklı geliyor mu?
Kendini Fazla Meşgul Etme: Günü, haftayı, her saatini ve her dakikanı programlayarak ve doldurarak suçluluk hissini bastırmaya çalışıyor olabilirsin. Bunu sadece kendine değil; çocuğuna da yapıyor olabilirsin. İkinizin de hayatları ne kadar dolu ve yoğun olursa o kadar çaba göstermene gerek kalmaz. Suçluluğu göz ardı ettikçe ve düşünmeye/hissetmeye vaktin olmadıkça kendini daha iyi hissedersin. Ama bu davranış yoğun hayatla birlikte tükenmiş hissetmene yol açabilir.
Bağımlı Davranışlar: Derinde suçluluk ve yetersizlik hislerin varsa alkole, uyuşturucuya ya da belki de gereksiz fazla para harcamaya yönelebilirsin. Bunlarla kendini avutup, hızlı fakat kısa süreli mutluluklarda çareyi arayabilirsin.
Mükemmel Görünme Çabası: Her şeyin harika olduğuna inanırsan ve dış dünyaya da o şekilde yansıtırsan zamanla öyle olduğuna inanmaya başlayabilirsin. Kendinin harika göründüğü fotoğrafları sıklıkla paylaşırsın, dünyaya iyi olduğunu kanıtlamaya çalışırsın. Kötü görünüp yargılanmaktan, insanların yorumlarından çekinirsin ve derinde acı çekersin ama yine de her şeyi mükemmelmiş gibi yansıtmaya devam edersin.
Herkesin dışa vuruşu farklı. Kimisi sadece genel mutsuzluk ve öfke hissederken, kimisi bunların birkaçının kombinasyonunu yaşıyor olabilir. Ya da bu duygular yaşamın farklı dönemlerinde farklı görünebilir.
Ne dersiniz? Bunları okumak size nasıl hissettirdi?
Bu davranışların hangilerini kendinizde fark ediyorsunuz?
Ya da siz suçluluk, yetersizlik hissettiğinizde bu duygularla nasıl başa çıkıyorsunuz?
Bu davranışları gösteren diğer annelerin aslında derinde başa çıkamadıkları duyguları ve ihtiyaçları olduğunu fark ediyor musunuz?
Hissettiklerinizi ve edindiğiniz farkındalıkları benimle paylaşırsanız çok sevinirim.
Yarın da başa çıkma yöntemlerini yazacağım. Paylaşım bildirimlerini açarsanız kaçırmadan okuyabilirsiniz.
İçten sevgilerimle…
Bu yazıyı paylaş
